Sprawdź pozytywne opinie o naszych usługach w wizytówce firmy
Wirtualny spacer w Google Moja firma
Zamek Książ
Rynek, Plac Magistracki i Ratusz
Pałac Czettritzów
Muzeum porcelany
Historia Wałbrzycha sięga XII wieku. Pierwszą historyczną wzmiankę znaleziono w dokumencie z 1305 r. „Liber fundationis Episcopatus Wratislavienis”, według którego Wałbrzych był wówczas parafią, nosił miano Waldenberc i znajdował się we władaniu książąt świdnicko-jaworskich. Jeden z kronikarzy ówczesnych Ephraina Ignatiusa Naso podawał, że leśna osada istniała w miejscu dzisiejszego Miasta w 1191 roku.
Mieszkańcy osady zajmowali się między innymi hodowlą bydła.
Od roku 1278 historia Wałbrzycha związana była z księstwem świdnickim, a następnie z księstwem świdnicko -jaworskim. W tym okresie rozpoczęto także wydobywanie srebra i ołowiu oraz węgla kamiennego, co ustalono na podstawie tego, gdzie i kiedy wydobywano różne surowce.
Jednak Wałbrzych to nie tylko kopalnie.
W okolicach dzisiejszego dworca kolejowego Wałbrzych Miasto odkryto źródła mineralne już w 1375 r., a Stary Zdrój (Alt Wasser) na przełomie XVIII/XIX wieku stał się znanym uzdrowiskiem.
W latach 1402 – 1426 Wałbrzych (wówczas już Waldenburg) otrzymał prawa miejskie. Od II połowy XV wieku miasto przechodziło z rąk do rąk, będąc własnością między innymi:
króla węgierskiego Macieja Korwina,
Władysława Jagiellończyka,
a także kolejnych rodów, między innymi trafił do rodziny von Czettritz na prawie 250 lat.
Przełom XV i XVI wieku był dla Wałbrzycha niespokojny, podobnie jak w całej Polsce, gdyż:
dochodziło do wojen husyckich,
rozbojów dokonywanych przez rycerzy i rozbójników,
klęsk żywiołowych i epidemii.
W 1738 roku wieku miasto za sumę 40 tys. talarów przeszło w ręce nowych właścicieli, którymi stali się Hochbergowie, znani z historii właściciele Zamku Książ. Zarządzali Wałbrzychem do roku 1808, kiedy to zgodnie z edyktem króla puskiego likwidowano własność prywatną całych miast, a wprowadzano nowoczesną, jak na tamte czasy koncepcję samorządu miejskiego.
Po okresie wojen napoleońskich rozpoczął się okres dynamicznego rozwoju Wałbrzycha. Doprowadzono linie kolejową do miasta, zaczęły się rozwijać:
kopalnie i koksownie,
budynki publiczne i przemysłowe,
budowano kamienice,
pojawiły się tramwaje.
Pojawiły się pierwsze zakłady, takie jak:
mechaniczna przędzalnia w roku 1818 r. czy
fabryka porcelany „Wałbrzych” w 1845 r.
Zatem Wałbrzych to nie tylko kopalnie.
Po II wojnie światowej nastąpił proces wysiedlania Niemców i osiedlania się w Wałbrzychu Polaków pochodzących z:
byłych terenów wschodnich II Rzeczypospolitej,
polskich górników, którzy wcześniej wyemigrowali do Francji, Westfalii i Belgii.
W okresie powojennym zmienił się również układ przestrzenny miasta, gdyż włączono dzielnice i osady, które leżały w pobliżu.
Po 1990 roku w wyniku przemian zlikwidowano kopalnie. Powolo miasto przekształcało się, a bardziej współcześnie w okolicy Wałbrzycha powstała Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna.
Wizerunek Wałbrzycha znacznie się zmienił. Od podupadającego miasta, Wałbrzych stał się miastem bardziej nowoczesnym.
Najbardziej znany z bardziej lub mniej prawdziwych legend z czasów II Wojny Światowej.
I to nie tylko ze „złotego pociągu”, który jak wynika z badań stał się znakiem identyfikacyjnym dla Miasta Wałbrzych, a nawet jest uznawany jako tzw. „produkt regionalny”. Ale nie wszyscy wiedzą, że pod terenami Miasta znajduje się około 200 km labiryntów oraz niedoszła kwatera Adolfa Hitlera.
Co chwilę znajduje się w tym mieście jakieś nowe odkrycie. Przykładem może być schron w Centrum Miasta pod Przychodnią czy inny schron pod parkiem – są to kolejne, nowe atrakcje Wałbrzycha. Co ciekawe nie brakuje pomysłów, jak zagospodarować te nowe miejsca, pamiętające dramatyczne czasy wojenne czy powojenne.
Pierwsze oddziały 21 Armii I Frontu Ukraińskiego wkroczyły do Wałbrzycha 8 maja 1945 roku.
Mimo, że od tego czasu upłynęło wiele lat, to nadal znajduje się w Wałbrzychu różne ciekawostki historyczne i to nie tylko z okresu wojny.
Jednym z ostatnich odkryć jest Ksiąga Wałbrzycha z 1850 roku, która być może zostanie przetłumaczona na współczesny język. Jest to tzw. Księga kurenda, w której zamieszczane były urzędowe pisma i zarządzenia obejmujące dzisiejszy powiat Wałbrzyski. Ostatni wpis księgi dotyczy roku 1924. Pomimo, iż był to spis urzędowy najważniejszych aktów prawnych i pism, jakich wiele w codziennym funkcjonowaniu Urzędu Miasta, jednak wiele, ale z perspektywy tak długiego czasu jest to niezwykle cenne znalezisko, pokazujące codzienne życie ówczesnego miasta.
Kurenda oznacza tak, jak w dzisiejszych czasach Okólnik, czyli zbiór pism, kierowanych do osób zainteresowanych, których dotyczyła decycje ówczesnych urzędników.
Jest wiele miejsc związanych z Wałbrzychem, ale najbardziej znany jest Zamek Książ.
Zamek Książ to trzeci co do wielkości zamek w Polsce.
Wśród komnat tego zamku, w formie wirtualnego spaceru dostępne są:
Salon Zielony,
Salon Chiński,
Salon Biały.
Oprócz tego zwidzieć można przy okazji tunel podziemny i betonową sztolnię.
Inne miejsca w Wałbrzychu, warte uwiecznienia za pomocą wirtualnego spaceru to:
Rynek – na którym znajdują się kamienice: „Pod Kotwicą”, „Pod Trzema Różami” czy „Pod Atlantami”,
Plac Magistracki i Ratusz – obok właściwego Rynku, znajduje się drugi, który jest jednsak określany mianem placu, na których mieści się Ratusz,
Kolegiata Aniołów Stróżów w Wałbrzychu – idąc wąskimi uliczkami można dotrzeć do świątyni, która jest określana jako „Kolegiata Najświętszej Maryi Panny Bolesnej i św. Aniołów Stróżów w Wałbrzychu” jest charakterystyczną budowlą miasta – wysoka, ze szpiczastą wieżą, z czerwonej cegły. Pierwszy kościół znajdował się w tym miejscu już w roku 1440 roku. Kiedy pod koniec wieku do Wałbrzycha przybywali kolejni górnicy, stary kościół rozebrano i wybudowano nowy, bardziej okazały, nowy, który został następnie podniesiony do rangi kolegiaty, w czasach bardziej współczesnych,
Muzeum Porcelany w Wałbrzychu, z której Wałbrzych słynie, podobnie jak z wydobycia węgla, do tego stopnia, że porcelana była określana jako białe złoto Wałbrzycha, a trzeba pamiętać, iż w dawnych wiekach, porcelana była bardzo droga i cenna, a jej skład był pilnie strzeżony. W Muzeum Porcelany w Wałbrzychu znaleźć można unikalne zbiory zastaw porcelanowych z różnych okresów historycznych,
Park Wielokulturowy Stara Kopalnia – to kompleks budynków po starej kopalni, który jest symbolem historii Wałbrzycha opartej na węglu, określanych jako czarne złoto Wałbrzycha,
Pałac Czettritzów – jak już wspomniano wcześniej, Ród ten zasłużył się dla rozwoju Wałbrzycha, jest to trzypiętrowy budynek w środku miasta. Wewnątrz warto obejrzeć zabytkową klatkę schodową oraz ciekawe mini-fontanny w ścianach korytarza, ogrodzone ozdobną kratą, z których płynie woda. Warto także zwrócić uwagę, iż na tyłach pałacu, od strony parku, znajdują się dwie wille. W jednej z nich aż do swojej śmierci mieszkała księżna Daisy Hochberg von Pless, ostatnia właścicielka zamku Książ.
Wałbrzych w przeszłości pretendował do miasta uzdrowiska w latach 20-tych. Później jednak był kojarzony z górnictwem.
Kopalnie istniały w Wałbrzychu od średniowiecza, zamknięto je dopiero w latach 90-tych.
Nie sposób pominąć tego okresu historii miasta, gdyż od tego momentu Wałbrzych podupadł. Ostatni wózek z kopalni „Julia” wyjechał w 1996 r., ale w jej miejscu powstało ogromne centrum muzealno-wystawiennicze – Stara Kopalnia. Nieuniknione jest, iż niektóre post-industrialne miejscowości, takie jak Walbrzych nie mogly pogodzić się z tym, że nie ma możliwości nadal utrzymywać kopalni, bo stały się nierentowne. Niemniej jednak problem utraty miejsc pracy był w Mieście i okolicach bardzo poważny.
Stara Kopalnia znalazła się na Europejskim Szlaku Dziedzictwa Przemysłowego, skupiającym ponad 1000 europejskich obiektów przemysłowych o wyjątkowym znaczeniu. Wśród polskich zabytków znajduje się 7 obiektów:
wałbrzyska kopalnia,
Exploseum z Bydgoszczy,
Manufaktura z Łodzi,
Kopalnię Srebra w Tarnowskich Górach,
Tyskie Browarium,
Kopalnia Guido z Zabrza,
Muzeum Browaru.
W roku 2020 Gmina Wałbrzych złożyła Propozycję Projektu: „Wałbrzych – zielone miasto szans” na ponad 45 mln zł w ramach II etapu naboru wniosków do Programu „Rozwój Lokalny” finansowanego ze środków Mechanizmu Finansowego EOG i Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2014-2021.
W ramach projektu zaproponowano:
• Plan Rozwoju Lokalnego (PRL)
• Plan Rozwoju Instytucjonalnego (PRI).
Kolejnym etapem jest Plan Rozwoju Lokalnego i Plan Rozwoju Instytucjonalnego Wałbrzycha na lata 2020-2025.
Przygotowano także Plan Rozwoju Sudety 2030, którego celem jest realizacja różnego rodzaju wspólnych inicjatyw między poszczególnymi miastami i miejscowościami regionu, w tym z udziałem Wałbrzycha, między innymi w obszarach takich jak:
Ścieżki/szlaki rowerowe,
Infrastruktura komunalna,
Oznakowanie atrakcji turystycznych,
i wiele innych.
W przypadku Wałbrzycha wskazano na szczególną konieczność:
rozwoju infrastruktury,
dostępności komunikacyjnej,
wspierania rozwoju przedsiębiorczości,
poprawa jakości edukacji i kształcenia.
dostępności usług publicznych
Szczególnym problemem Miasta Wałbrzych jest odpływ mieszkańców, zwłaszcza młodych z miasta. Wydaje się jednak, że miasto ma pewne sukcesy w tym obszarze.
Nasza strona wykorzystuje pliki cookies.
