Konin historia
Historia herbu i nazwy miasta
Legenda mówi, że książę Leszek polował na jelenia i w pewnej chwili oddalił się od swoich towarzyszy. W lesie pojawili się smolarze, wytapiający smołę, ale kiedy zobaczyli księcia, napadli go. Na ratunek przyszły konie, które stratowały napastników. Stąd książę nadał temu miejscu nazwę Konin.
Nie do końca wiadomo, czy legenda jest prawdziwa. W każdym razie nazwa Miasta pochodzi słowotwórczo od słowa „koń” czy „konie”.
Kolejnym obiektem w Koninie, z którym związane są legendy, jest słup. Obecnie znajduje się przy kościele. Jednak podobno został przeniesiony spod konińskiego zamku pod osłoną nocy, stąd uważa się, że ktoś go chciał ukraść. Było to w XIX wieku.
Jeszcze inna konińska legenda dotyczy podziemnych przejść pomiędzy budynkami w mieście, gdyż podobno zamek koniński był połączony z kościołem św. Bartłomieja. Inne podziemne przejście miało znajdować się między klasztorem Franciszkanów a koszarami, które to mieli wybudować Niemcy podczas wojny, aby zapewnić sobie drogę ucieczki.
Warto uwiecznić te legendarne miejsca podczas wirtualnego spaceru 3D.
Konin – lokalizacja strategiczna
Konin leży w środkowej części Polski, między Poznaniem a Łodzią. Chociaż z drugiej strony, patrząc na południe, stosunkowo blisko Konina znajduje się Kalisz, a dalej Ostrów Wielkopolski na drodze do Wrocławia. Natomiast na północ, w zasadzie podobna odległość dzieli Konin od takich miejscowości jak: Gniezno, Inowrocław, Włocławek, Płock.
Zatem, pomimo iż Konin jest stosunkowo małą miejscowością, jednak w przeszłości Miasto miało znacznie większe znaczenie. Nawet obecnie, w bezpośrednim sąsiedztwie miasta znajduje się ważny węzeł komunikacyjny – na linii: północ – południe oraz wschód – zachód. W przeszłości przez Konin przebiegały ważne szlaki handlowe. W wieku XII wieku, znajdował się w połowie drogi między Kaliszem a Kruszwicą – na „Bursztynowym Szlaku”.
Lokacja Miasta i dalszy rozwój
Konin był lokowany na prawie magdeburskim, na wzór Kalisza, około 1283 roku. Pierwotnie Konin położony był na wyspie, w korycie rzeki Warty i był grodem strzegącym brodu na rzece. W 1331 roku Konin był zniszczony przez Krzyżaków. Został odbudowany przez Króla Kazimierza Wielkiego, w czasie jego panowania, w latach: 1333-1370. Miasto było wówczas otoczone murem z dwoma bramami: Kaliską i Toruńską i strzegło przepraw na szlaku wiodącym do innych miast. Konin był niegdyś siedzibą sądów, siedzibą starosty oraz centrum administracyjnym i gospodarczym. W Koninie prężnie rozwijało się rzemiosło.
Tak, jak każde miasto, Konin przechodził wzloty i upadki – rozwój Konina uległ zahamowaniu w XVII wieku, gdyż w 1628 roku przez 3 lata trwała epidemia, następnie „potop szwedzki”. Miasto nawiedziły także pożary. Po upadku Księstwa Warszawskiego Konin znalazł się w granicach Królestwa Kongresowego, a po jego upadku miasto straciło na znaczeniu. W okresie międzywojennym Miasto nadal pozostawało w biedzie. Sytuacja nieco się poprawiła po wybudowaniu linii kolejowej między Poznaniem a Warszawą. Wybudowano także Kanał Ślesiński między rzeką Wartą a jeziorem Gopło. W czasie II wojny światowej Konin został włączony do III Rzeszy, w ramach tzw. Kraju Warty.
Po drugiej wojnie światowej, dość dynamicznie się rozwijał. Miasto składało się z dwóch części, po obu stronach Warty.
W latach 1975 a 1999 Konin był miastem wojewódzkim, jednak później stracił sówj status.
