Tradycyjne zdjęcia obejmują jakiś wycinek rzeczywistości. Utrwalają obraz statycznie, nie pokazują w pełni uroku i niepowtarzalności danego miejsca. Z kolei fotografia panoramiczna ma znacznie większe możliwości – pozwala zajrzeć w głąb fotografowanego obiektu. Widz odnosi wrażenie, jakby dostał się do środka – był na wycieczce i widział wszystko z bliska, choć nie opuścił swojego pokoju/biura. Fotografia panoramiczna zaprasza odbiorcę do uczestniczenia w obrazowanej przestrzeni. Jego udział może być aktywny – jest jakby turystą, który spaceruje wirtualnie po danej przestrzeni.
Przenikanie do zdjęcia
Ludzkość od zawsze marzyła o pokonywaniu czasoprzestrzeni, przenikaniu do innych miejsc bez użycia środków transportu. Filmowe produkcje- zarówno dziecięce , a jak i dla dorosłych widzów pełne są scen, w których bohaterowie przechodzą do innego wymiaru czasowego, przenikają przez ścianę, podróżują w czasie. Fotografia panoramiczna jest urealnieniem tych marzeń. W technice panoramy 360 rzeczywisty obraz z kamery oglądany zarówno przez okulary, telefon, tablet, czy na komputerze sprawia wrażenie, że uczestnik jest w środku i sam wybiera miejsce, które chce zobaczyć. Z pasywnego widza, który mógł tylko oglądać zdjęcia w albumie, odbiorca stał się stroną aktywną, decydującą o tym , który element fotoreportażu panoramicznego chce obejrzeć. Obrazy o bardzo dużym kącie widzenia są dynamiczne i naturalne w odbiorze. Fotografii panoramicznej nie ograniczają kadry.
Kilka ciekawostek historycznych
Osobie spoza kręgu fotografów wydaje się, że fotografia panoramiczna jest wynalazkiem ostatnich lat. To błędne przekonanie. Powstała na równi z tradycyjną fotografią i ma swoje korzenie w malarstwie. Pierwsze doświadczenia z dagerotypami sklejanymi w szerokie obrazy odbywały się w połowie XIX wieku. Z tego samego okresu pochodzi pierwszy aparat fotograficzny do wykonywaniu zdjęć tego typu. Był to aparat opatentowany w 1843 roku przez Austriaka Josepha Puchbergera posiadający obracający się wokół pionowej osi obiektyw naświetlający kolejne partie materiału światłoczułego o owalnym kształcie. Przez dziesięciolecia aparaty działające w oparciu o obrotowy układ optyczny konkurowały z panoramicznymi aparatami średnio i wielkoformatowymi z nieruchomymi obiektywami. Aparty do wykonywania zdjęć panoramicznych były sprzętem specjalistycznym, praktycznie niedostępnym dla przeciętnych fanów fotografii. Dopiero po 1996 roku powstały niedrogie aparaty do robienia zdjęć panoramicznych dostępne dla amatorów. Popularną metodą uzyskiwania wirtualnych spacerów jest łączenie ze sobą pojedynczych, wykonywanych jeden po drugim kadrów. Wspomniana wyżej metoda jest cały czas funkcjonalna i daje znakomite efekty. W dobie dynamicznie rozwijających się cyfrowych technik edycji obrazu, łączenie zdjęć w celu uzyskania panoram daje największe możliwości miłośnikom tego rodzaju fotografii.
Nieograniczone możliwości wykorzystania
Zdaniem fotografów i pasjonatów, fotografia panoramiczna sprawdza się w wykonywaniu zdjęć krajobrazu, pejzaży miejskich, architektury i wnętrz. Świetnie nadaje się do ilustrowania reportaży. Zaletą fotografii panoramicznej jest to, że wiele błędów i efektów niepożądanych, które wystąpiły w trakcie wykonywania sesji można usunąć podczas łączenia zdjęć. W trakcie sesji fotograficznej najważniejsze jest, aby uzyskać serię ujęć uporządkowanych zgodnie z kierunkiem obrotu. Jeżeli aparat podczas wykonywania ujęć jest trzymany w rękach, to należy zwrócić uwagę, aby był jak najbliżej twarzy. Najlepsze efekty uzyskuje się pracując ze statywem.
Fotografia panoramiczna ma największe zastosowanie ma w turystyce i w biznesie. Jest także wykorzystywana w celach szkoleniowych w zakładach przemysłowych na liniach produkcyjnych. O zdjęcia panoramiczne coraz częściej proszą nowożeńcy. Dzięki rozwojowi technologii informatycznych przed fotografią panoramiczną roztacza się świetlana przyszłość liderki na rynku fotografii.